استفاده از بهترین فوق روان کننده ها جهت افزایش کارایی و کاهش آب بتن

برای اینکه کار پذیری بتن حفظ گردد از ترکیبات شیمیایی محلول در آب استفاده می شود که این میزان ترکیبات به نوع کاربرد، شرایط پروژه و وضعیت آب و هوا بستگی دارد و متفاوت است. در هر ترکیباتی از بتن حدود 40 درصد آب وجود دارد. افزایش آب در بتن موجب کاهش مقاومت آن می شود از طرفی کاهش آب، کارایی بتن را پایین آورده و عمل بتن ریزی را دشوار ساخته و باعث تخلخل بتن میگردد.

 اگر قرار باشد با استفاده از بهترین فوق روان کننده ها جهت افزایش کارایی  کاهش آب بتن این وضعیت حاصل شود، باید میزان مصرف روان کننده بتن فرق داشته باشد. عوامل دیگری هم چون گرمای هوا، مصرف بیشتر سیمان و ایجاد حرارت هیدراتاسیون موجب می شوند که میزان بتن به روان کننده بیشتر شود.

باید قبل از اینکه روان کننده به ترکیبات بتنی اضافه گردد آن را به دقیقا اندازه گیری کنید تا مقدار زیادی مصرف نشود. در شرایط مختلف این میزان متفاوت است  و در محدوده ای بین نیم تا 1 و نیم وزن سیمان قرار گرفته است. سطح ویژه ذرات سیمان بر مقدار مصرف روان کننده بتن تاثیر می گذارد و اگر اندازه ذره ها کوچک تر باشند نیاز به مصرف روان کننده بتن بیشتری وجود دارد.

عملکرد فوق روان کننده بتن:

عملکرد فوق روان کننده بتن از طریق منفصل شدن ذره های سیمان از هم تعیین می گردد تا بتوانند موجب عبور راحت تر آب از میان ذرات سیمان گردند. اگر میزان ذرات ریز  سیمان زیاد باشد، باید از روان کننده بیشتری برای جدا نمودن این ذره ها از یکدیگر اتفاده کنید. نحوه عملکرد آن بدین صورت است که مانند مواد دیگری که بتن را می سازند به دیگ اختلاط افزوده می شود و در حد موثری با آن ترکیب می گردد و ایجاد بتنی کاملا یکدست و یکنواخت را می دهد.

تاثیر مصرف فوق روان کننده بتن بر خصوصیات بتن:

این که چه میزان روان کننده بتن مورد استفاده قرار بگیرد، در طی آزمایش های متعدد توسط متخصصان مجرب  و در حد مشخص و استانداردی توسط شرکت سازنده  آن تعیین می گردد و مجریان بتن ریزی باید از آن پیروی کنند. ولی در حالت کلی میزان مصرف روان کننده بتن در ترکیبات بتنی به پارامتر های زیر بستگی دارد:

• میزان آب به سیمان که به آن طرح اختلاط و مقاومت نهایی هم گفته می شود.
• اسلامپ بتن
• هدف اصلی پروژه از بتن مصرفی چه می باشد؟
• وضعیت اب و هوایی در اثر گرمای زیاد ممکن است که آب بتن کاهش یابد.
• نوع و میزان غلیظ بودن روان کننده بتن تاثیر گذار است.
• از افزودنی های مختلف بتنی استفاده شود که در میزان گیرش و قوام آن موثر است.
• خاصیت شیمیایی و فیزیکی بتن که اگر اندازه C3A زیاد شد، نسبت سیمان به آب بیشتری جهت روان کردن بتن نیاز دارد.

مصرف فوق روان کننده قبل از سخت شدن بتن:

اثرات روان کننده در طرح اختلاط بتن  و مصرف فوق روان کننده قبل از سخت شدن بتن شامل موارد زیر می شود:

• میزان آب در طرح اختلاط بتن کاهش می یابد.
• کارایی بتن بیشتر می شود.
• با توجه به نوع روان کننده بتنی که مورد استفاده قرار می گیرد بر روی گیرش آن اثر می گذارد.
• اسلامپ بتن کم می شود.
• باعث ایجاد حباب زایی در بتن می شود.
• پمپ پذیری و پمپاژ بتن را بهبود می بخشد.
• مانع از ایجاد آب انداختگی و منفصل شدن دانه های سنگی می شود.
• میزان جلا پذیری و ساب پذیری را بالا می برد.
• میزان یکنواخت بودن بتن را بیشتر می کند.
• گرمای هیدراتاسیون ابتدایی سیمان را به تعویق می اندازد.
• حدود جمع شدگی بتن را پایین می آورد.

مصرف فوق روان کننده بعد از سخت شدن بتن:

از جمله اثرات مصرف روان کننده بعد از سخت شدن بتن شامل موارد زیر می باشد:

• میزان مقاومت فشاری بتن را تشدید می کند.
• میزان مقاومت خمشی بتن را بالا می برد.
• باعث پایین آوردن تخلخل و منفذ های درون بتن می شود.
• میزان نفوذ پذیری بتن را کاهش داده و آب بندی آن را بالا می برد.
• باعث می شود که مقاومت و عمر مفید بتن بیشتر شود.
• بتن می تواند در برابر هر گونه سایشی مقاومت بیشتری را از خود نشان دهد.

کاهش میزان آب در طرح اختلاط بتن:

طرح اختلاط بتن به معنای این است که از چه میزان ترکیبات بتن که شامل سیمان، شن، ماسه و آب استفاده و با هم مخلوط شوند تا بتوان بتنی را تولید کرد و متناسب با استاندارد های بیان شده باشد. در طرح اختلاط بتن سه پارامتر بسیار مهم هستند:

• به مقاومت کافی رسیده باشد.
• دارای مقاومت کافی باشد.
• به اسلامپ مشخص شده برسد.

دو پارامتر ابتدایی در رابطه با بتن سخت شده است. اما پارامتر سوم به بتن تازه مربوط می شود. در پارامتر دوم باید در نظر بگیرید که میزان مقاوم بتن به وضعیت محیطی که قرار است بتن در آن قرار بگیرد بستگی دارد. اگر بتن در یک محیط سولفاتی واقع شود شرایط متفاوتی با بتنی که در ساحل دریا و تماس با آن دارد خواهد داشت و زودتر تخریب م شود و اگر بتنی در برابر عواملی هم چون یخ زدن و آب شدن های پی در پی قرار بگیرد، دارای شرایط متفاوتی با موارد قبلی خود می تواند داشته باشد.

بتابراین در طرح اختلاط بتن باید به عوامل محیط و اثر تخریب آن ها بر بتن توجه نمایید و برای اینکه بتواند دارای مقاومت و دوام کافی باشد تدبیر های لازم را در نظر بگیرید. متاسفانه در اکثر بتن های تولیدی مقاومت و کیفیت فدای راحتی کار میگردد.

کاربرد های روان کننده های بتن:

کاربرد های روان کننده های بتن شامل موارد زیر می شود:

• به طور معمول برای تهیه بتن های پر مقاومتی که از عملکرد نسبتا بالایی برخوردار هستند، برای کاهش دادن میزان آب به سیمان استفاده می شوند.
• بتن های خود تراکم با روانی بالا را می توان به وسیله آن ها تهیه کرد.
• در ساختن بتن اکسپوز که سطح نمایان از امور معماری مناسبی برخوردار است استفاده می شود.
• بتن ساب پذیر و پرداخت شده را می توان ساخت.
• برای تهیه بتن های آب بندی کاربرد دارد که میزان نفوذ پذیری زیادی ندارند و میزان منفذ های بتن را کم می کند.
• برای ایجاد بتن های پرتابی در مقطع های مختلف CFT کاربرد دارد.
• در نیلیک و انکراژ به کار برده می شود.
• میزان روان کننده در ساخت بتن باید توسط تولید کننده و در حد مجازی مورد استفاده قرار بگیرد و اگر نیاز باشد تغییراتی در آن داده شود و دانه پذیری نیاز به اصلاح داشته باشد، طرح اختلاط بتن انجام گیرد و مانع از اختلالاتی هم چون جدا شدن دانه ها و فرار شیرآبه بتن و دیگر مشکلاتی نظیر آن می گردد.